Je werkt echt met de cliënt samen en zoekt samen de verdieping op. Je neemt echt de tijd voor wat er op dat moment speelt bij de cliënt.
Tijdens mijn middelbare schooltijd was ik zoekende naar mijn vervolgstudie. Niet wetende wat bij mij zou passen. Er werd geadviseerd om mij eens te verdiepen in sociaal pedagogische hulpverlening.
Iets wat eigenlijk vanzelfsprekend zou moeten zijn, omdat ik altijd interesse heb gehad in het menselijk psychische en ikzelf verdieping zocht in gesprekken (of mensen het fijn vonden om hun verhaal te doen).
Daarnaast heb ik de omgang met kinderen altijd leuk gevonden, omdat zij zo echt en eerlijk zijn.
Waarom dan mijzelf niet ontwikkelen om hen bij te staan als zij vastlopen?
Waarom dan niet iets oppikken wat er al van nature is en dit theoretisch onderbouwen om hier beroepsmatig mee aan de slag te gaan.
In 2010 ben ik begonnen bij PGTB Zorgbureau, met name gericht op de begeleiding aan kinderen.
Het mooie en het leerzame met het werken met kinderen is dat ze je direct een spiegel kunnen voorzetten. Waarom doe of zeg je iets op een bepaalde manier? Dit zet je aan het denken en het ontwikkeld mede dat je steeds beter kan aansluiten bij de persoon.
Kleine kinderen worden groot, plus de samenwerking met het netwerk om het kind heen en de verschuiving van de doelgroep van PGTB naar een ruimer geheel, maakte dat ik met diverse leeftijden in aanmerking ben gekomen.
Het kleinschalige van PGTB Zorgbureau sprak me enorm aan. Er wordt een beroep gedaan op je zelfstandigheid en omdat je ambulant werk leer je beter op jezelf te reflecteren, omdat dit noodzakelijk is. Je leert jezelf goed kennen in dit werkveld.
Vanwege de persoonlijke benadering van PGTB Zorgbureau, maak je echt tijd voor de cliënt. Je werkt echt met de cliënt samen en zoekt samen de verdieping op. Je neemt echt de tijd voor wat er op dat moment speelt bij de cliënt en als dat even een andere weg is, dan wat in het “plan” uitgestippeld is, dan is dat zo en ben je er voor de cliënt.
Praktijkgericht werken is mijn ding en dat werkt ook het beste met het werken met mensen, want elke dag is anders, een andere emotie , een andere gebeurtenis, je stemt af op de mogelijkheden, vermogen en capaciteiten van het individu (op dat moment). Mijn leerlijn en stijl is niet de lijn en stijl van de persoon tegenover mij. Afstemming is genoodzaakt. Niet het idee hebben om altijd maar voorwaarts te moeten gaan, maar ook durven toegeven dat een stap terug voor de cliënt beter is of dat een gebeurtenis dit teweeg brengt. Een ander benadering is dan noodzakelijk voor de ontwikkeling van de cliënt, maar ook ten behoeve van de hulpverleningsrelatie. Je stelt jezelf ter dienst van de cliënt en stelt jezelf niet boven de cliënt.
Ik merk dat één woord, één blik, één gebaar, een emotie niet afkeuren en deze signalen in een ogenblik begrijpen dat dit zoveel opluchting geeft bij de cliënt. Hij voelt zich gehoord en erkent in zijn zijn. Begrip, het aanvoelen, afstemming en geduld hebben om de situatie/ zaken uit te pluizen dat zijn mijn krachten.
Dit geeft mij de meeste voldoening in het werkveld: de cliënt zijn rust teruggeven (voor ik de deur uit ben) en het ervaren dat je naast hem staat en dat ze vanuit hier weer zelfstandig de draad oppikken. Plus de openheid die de cliënt, maar ook zijn netwerk geeft met betrekking tot hun privéleven, dit is een blijk van vertrouwen die zij mij bieden.
Sinds januari 2017 mag ik ook de functie vervullen van leidinggevende en mijzelf bezig houden met het beleid, naast het blijven begeleiden van cliënten. Een afwisselende en uitdagende combinatie die ik met beide handen aanpak.
We hebben een divers team met ieder een eigen achtergrond, eigen kwaliteiten en karakters (natuurlijk). Het mooiste binnen dit team is de mate van gelijkwaardigheid en respect voor elkaar. Leren van elkaars kwaliteiten en het krijgen van nieuwe inzichten en visies. We staan open voor elkaar en staan elkaar, ondanks de ambulant individuele begeleiding, bij met raad en daad.
Een zeer fijn team om te mogen aansturen en onderdeel van te mogen zijn.