Scheiding: Gelukkig uit elkaar of ongelukkig samen

1 op de 6 kinderen maakt een echtscheiding mee.
Een scheiding brengt natuurlijk ook voor kinderen heel wat te weeg. Het is van belang om als ouder hier bewust van te zijn.

Lang niet alle scheidingen eindigen in een vechtscheiding, des al niet te min veranderd alles wat veilig en vertrouwd is voor een kind. Kinderen moeten bijvoorbeeld verhuizen, naar een andere school, zullen een papa of mama meer moeten missen, er komt misschien een andere partner in het leven van een ouder, dus ook van het kind. Het kind zal opnieuw zijn veilige plek moeten creëren.

Kinderen zijn zeer fijngevoelig en voorafgaand aan de scheiding ervaren ze vaak al de spanningen binnen een relatie tussen ouders, dit kan zich uiten in dwars gedrag, vluchtgedrag of juist afhankelijk gedrag. Vaak kunnen kinderen zich ook ”niet lekker voelen”, niet bewust van het feit dat ze bepaalde veranderingen in een relatie opmerken.

Zodra het besluit staat, begint voor de zowel de ouders als de kinderen de molen. Hoe verloopt het ouderschap, waar gaan we wonen etc. Voor kinderen brengt dit veel veranderingen met zich mee.

Even er vanuit gaand dat ouder-kind relatie (redelijk)goed is dan zijn alle kinderen op voorhand loyaal aan beide ouders. Kinderen willen graag beide ouders in hun leven en dat zij betrokken zijn in alle aspecten van hun leven, ook op latere leeftijd (school, werk, stichten van een eigen gezin ed.)

Een kind kan in loyaliteitsstrijd met zichzelf komen, wanneer het lastig wordt gemaakt om in alle openheid met een van de ouders om te gaan, wanneer hier een veroordeling/oordeel van de andere ouder aan zit.

Een kind wil beide ouders betrekken, maar negeren ouders elkaar of komt er een van hen niet op dagen omdat de ander er is… dan doet dit een kind pijn, want deze krijgt het gevoel dat hij/zij moet gaan kiezen.

Het is niet makkelijk om te scheiden en zeker niet als je kinderen hebt. Maar blijf nadenken over je eigen houding naar de andere ouder toe en houdt de communicatie open op een adequate manier.

Het belangrijkste punt wat ik wil meegeven is dat, hoe slecht de communicatie ook verloopt tussen ouders, zij er voor het kind moeten zijn. Dat ze gezamenlijk, dan wel ieder voor zich, betrokken zijn met het reilen en zeilen van het kind.

Oprechte betrokkenheid, er zijn voor het kind wanneer deze er om vraagt, onzelfzuchtigheid en geen verwijten of een beschuldigende vinger naar de andere ouder. Als het kind om uw aandacht vraagt, zorg je dat het kind merkt dat je hem of haar hoort.

Andere belangrijke houdingen voor u als ouder:

• Een kind als boodschapper gebruiken om berichten over te brengen van de ene ouder naar de andere ouder is een NO GO. Een kind moet hier niet mee belast worden. En zeker wanneer er 9 van de 10 keer een steek onder water zit.
• Eerste initiatief moet bij de ouder liggen om contact te onderhouden met het kind. Door hierin betrokkenheid te laten zien, ervaart het kind positieve aandacht en steun van u in de ouderrol. U bent de fundering welke de bouwstenen aanreikt.
• Maak geen verwijten naar het kind als deze u niet contact, bedenk dat een kind in een spagaat kan zitten en zich in loyaliteitsstrijd kan bevinden of lastig met de veranderingen kan omgaan, of de situatie niet begrijpt. Zie het kind, als kind en niet als volwassenen. 
• Stimuleer het kind de andere ouder te blijven contacten, ongeacht het gevoel wat je hebt naar je ex partner. Laat dit gevoel niet ventileren via het kind, deze kan hier niks mee. Het kind krijgt door deze open houding van beide zijden, de mogelijkheid om er zelf achter te komen wie welke rol gaat spelen in zijn leven.
• Probeer elkaar niet tegen te spreken, dwarsbomen of slecht te spreken over elkaar om zo het kind voor je te ”winnen”. Het kind zal de grenzen gaan opzoeken of klapt juist dicht omdat hij niet wil praten over wat er in het “andere huis” gebeurd.
• Krijgt een van de partners een nieuwe relatie, zorg dat het kind zich niet buitengesloten voelt of dat de betrokkenheid en de aandacht cq. energie niet volledig in de nieuwe relatie gaat zitten. Een kind heeft al een grote verandering door staan, als het kind nu ook “weggecijferd” wordt zal dit een volgende teleurstellingen zijn voor het kind. Een kind moet zich nimmer ballast voelen. Dwing ook niet af en verwacht niet gelijk dat een kind de rol van de nieuwe partner accepteert. Dit heeft tijd nodig. Ook voor de nieuwe partner is het belangrijk dat deze oprechte betrokkenheid/ interesse toont in het kind.
• Blijf niet voor de kinderen samen als je/jullie diep ongelukkig bent/zijn in de relatie en jullie van alles hebt geprobeerd om tevergeefs verbetering te krijgen. Kinderen voelen dit aan ook als er niks gezegd wordt…. juist als er niks gezegd wordt…..

Het sleutelwoord is en blijft, het gehele leven tussen de ouder-kind relatie, oprechte betrokkenheid

Er zijn nog meer handvatten om na de scheiding de kinderen een solide basis te geven voor een goede persoonlijke ontwikkeling.

Houd jezelf als ouder een spiegel voor.
Hoe verloopt jullie communicatie thuis?
Merk je verandering in gedrag van je kind?

Komen jullie als (ex) partners niet tot duidelijk afspraken of overeenstemmingen….

Wenst u hulp hierin, heeft u iemand nodig die deze spiegel voor u vasthoudt?

PGTB Zorgbureau en Boogaart Mediation kunnen u hierbij ondersteunen en begeleiden, zodat er een communicatiesysteem en omgang met elkaar is welke de kinderen niet belast.

Wenst u ondersteuning neem dan contact met ons via het contactformulier.