Geen dag is hetzelfde, maar toch is zijn week in dusverre gestructureerd dat anderen dit misschien wel zo zouden ervaren. Voor hem geeft het duidelijkheid, rust en de mogelijkheid om bij het sluiten van zijn ogen (meer) kalmte te ervaren.
Een ASS vraagt bij ieder persoon een andere benadering. Het ene moment lijkt iets de oplossing te zijn, terwijl de week erna dit zorgt voor blokkades. Het blijft een continue zoektocht tussen aanpassen aan de persoon en het vinden van een structuur die helpt voor deze persoon om alledaagse handelingen te voldoen.
Op dag één, drie en vijf van de week maken we een planning voor de komende twee dagen: welke klus gaan we doen, wat voor leuks spreken we af en wanneer pakken we een momentje van rust. Een grove tijdsplanning is van belang, niet te vaag, maar ook niet te strak. Aanvoelen wat hij nodig heeft en overzicht creëren van de mogelijkheden die er zijn die dag. Nee, we kunnen niet naar de kinderboerderij, je kamer opruimen, naar de speeltuin, op bezoek bij opa & oma en naar de bossen in 2 uur tijd. Wat kan dan wel? Wat wil je het liefste vandaag doen? Samen zoeken we naar wat wél kan, maken duidelijke afspraken en houden ons hieraan, zodat hij weet waar hij aan toe is. Wanneer ik of zijn omgeving te veel gaat afwijken lijkt er kortsluiting te ontstaan met frustratie, verdriet en boosheid tot gevolg. We proberen je hiervoor te beschermen, maar helaas is onze maatschappij en wereld niet zo voorspelbaar als we soms zouden wensen. Iemand is onvoorzien ziek, het weer zit niet mee, een gebouw blijkt gesloten te zijn, je fietsband is lek of de kinderen in de speeltuin willen niet meedoen met het spel dat jij in gedachten had.
Beschermen kunnen we niet altijd en moeten we ook niet altijd willen om weerbaarheid te vergroten. Het aanleren van weerbaarheid en aanpassingsvermogen is een grote opgave bij iemand met een ASS. Iedere situatie is anders, dus bij iedere situatie horen andere associaties en regels. Wanneer deze niet afstemmen met wat er in zijn hoofd gebeurd, kunnen we er uitleg aan geven. Wat gebeurt er in de situatie? Wat gebeurt er in jouw hoofd? Samen zoeken we naar wat het beste past op dat moment. Soms betekent dit dat we aan het koorddansen zijn of duidelijker: op het randje van uitdagen om te leren en frustratie, omdat het niet klopt in zijn hoofd. Door onze vertrouwensband, mag ik dit meestal met hem doen en de volgende dag ook weer terugkomen.
Na een leermoment pakken we tijd om te ontspannen en te verwerken. Dit passen we aan op zijn stemming. Soms heeft hij een moment alleen nodig, soms hoef ik alleen maar naast hem te zitten en soms sta ik bovenaan het speeltoestel om als ninja naar beneden te springen.
Geen dag is hetzelfde, we kunnen niet iedere dag ninja’s zijn.
